اسید اسکوربیک در ترکیب آلی طبیعی با خواص آنتی اکسیدانی است.حل شونده در آب می‌باشند و از نیازهای غذایی انسان است که کمبود آن موجب بیماری اسکوربوت می‌شود.
تاریخچه‌ی آسکوربیک اسید
شروع کشف آسکوربیک‌اسید به زمانی برمی‌گردد که محققان دریافتند، مصرف برخی خوراکی‌ها از ابتلا به بیماری اسکوروی یا اسکوربوت جلوگیری می‌کند. اسکوروی به بیماری گفته می‌شود که در اثر کمبو ویتامین C ایجاد می‌گردد. ویتامین ث نقشی اساسی در تولید پروتئین‌های ساختمانی بدن (مانند کلاژن) داشته و کمبود آن باعث ضعیف شدن ساختمان بافت‌ها می‌شود. علایم اصلی این بیماری عبارت‌اند از: خستگی، ورم اندام‌ها، خونریزی لثه و علائم دیگر.
خاصیت ضد اسکوربوتی برخی از خوراکی‌ها در قرن هجدهم میلادی توسط جمیز لیند (پزشک اسکاتلندی و طبیب کشتی‌های جنگی) توضیح داده شد. در سال ۱۹۰۷، آکسل هولست و تئودور فرولیش دریافتند که عامل ضد اسکوربوتی در خوراکی‌ها محلول در آب بوده و با ماده‌ی شیمیایی که باعث پیشگیری از ابتلا به بیماری بری‌بری (کمبود ویتامین B۱ یا تیامین) متفاوت است.
بین سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۳۲ میلادی، آقای آلبرت سنت گیورگی، دانشمند مجارستانی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل پزشکی، یک ماده‌ی شیمیایی را به عنوان کاندیدایی برای عامل ضد اسکوربوتی شناسایی و آن را هگزورونیک اسید نام گذاری کرد. سنت گیورگی این ماده را ابتدا از گیاهان و سپس از غده‌ی فوق کلیه‌ی جانوران استخراج کرد. نهایتاً در سال ۱۹۳۲، چارلز گلن کینگ موفق به تایید خاصیت ضد اسکوربوتی هگزورونیک اسید (همان آسکوربیک اسید خودمان) شد.
یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۳۳، والتر نورمن هاورث به کار بر روی یکی از نمونه‌های سنت گورگی از هگزورونیک اسید که از پاپریکا (فلفل دلمه‌ای) استخراج شده بود، مشغول شد و توانست ساختار شیمایی و ماهیت ایزومری آن را شناسایی کند. وی در سال ۱۹۳۴برای اولین بار از سنتز آسکوربیک اسید خبر داد.
هاورث و سنت گورگی در نهایت به دلیل کاربرد هگزورونیک اسید، ابتدا نام آ-سکوربیک اسید (به معنای ضد آسکوربوت) و سپس به طور اختصاصی نام L-آسکوربیک اسید را برای این ماده پیشنهاد دادند. به پاس قدردانی از زحمات این دو دانشمند، در سال ۱۹۳۷ جایزه‌ی نوبل شیمی به هاورث و جایزه‌ی نوبل فیزیولوژی و پزشکی به سنت گورگی اهدا شد.
فواید اسید اسکوربیک:
اسید اسکوربیک علاوه بر تقویت دستگاه ایمنی بدن، از پوست بدن در برابر آثار مخرب اشعه فرابنفش خورشید محافظت می‌کند. همچنین باعث تقویت و استحکام لثه‌ها و دندان‌ها می‌شود.
این ویتامین به ساخته شدن کلاژن در بدن که قوی‌ترین بخش بافت پیوندی در بدن است، کمک می‌کند و از بالا رفتن کلسترول خون و ایجاد لخته‌های خونی در رگ‌ها پیشگیری می‌کند.
برخلاف تصور عموم مردم، ویتامین ث هیچ تاثیری در بهبود سرماخوردگی ندارد. فقط باعث می‌شود دوره بیماری کوتاه‌تر شود. علت این موضوع در این است که این ویتامین برای افزایش کارایی سیستم دفاعی بدن مفید است.
ویتامین ث باعث جذب هرچه بهتر آهن در بدن می شود و برای افرادی که دچار عارضه کم‌خونی هستند، بسیار توصیه می‌شود.
ویتامین ث خطر سکته مغزی را کاهش می دهد و توصیه می‌شود به صورت طبیعی مصرف شود.
اسید اسکوربیک در معده می‌تواند رادیکال‌های آزاد را از بین ببرد. رادیکال آزادهایی مانند نیتریت که در غذاهای آماده، سوسیس و کالباس به مقدار بسیار زیادی وجود دارد. اما در صورتی که مقدار چربی غذا بیشتر از حد مجاز شود، ویتامین ث خاصیت خود را از دست می‌دهد.
از دیگر فواید آن نیز می‌توان به کنترل سرطان و افزایش تراکم استخوان‌ها اشاره کرد.
برای تهیه محصوالات شیمیایی به وبسایت شیمی آریا مراجعه فرمایید شیمی اریا
